PETRARCHA Franciscus

PETRARCHA Franciscus

sui saeculi Phoenix, Philosophus, Orator et Poeta celeberrimus, qui literas humanitatis, post longa silentia, mortuas ab inferis revocavit; filius Petrarchae Parentini, ex Brigitta vel Lieta Carrigiana, qui ambo Florentini, e patria, Guelphorum Gibellinorumque dissidiis pulsi, Aretium commigrârant, editô ibi in lucem filiô hôc, A. C. 1304. Vide ipsummet, inepist. ad Posterit. Postea Avenionem, ubi tum Pontificum sedes, delati, flium Carpentoractum miserunt, Grammaticae, Rhetoricae et Dialecticae vacaturum. Hîc quadrien niô exactô, Monspelium venit, et Bononiam, quadrienniô rursus ibi, trienniô hîc studio iuris datô, Avenionem inde annô aetatis, 22. rediit: in Galliam hinc, et Germaniam excursione factâ, Romam pervenit, illiusque moribus accurate perspectis. illam Babylonem esse agnovit: eôdem tempore, quô Brigittaa in Papatum acriter declamavit. Vide Petrarch. et Mornaeum, in Myster. p. 1074. Avenionem redux, in vicino secessu, Laurae innotuit, scriptis eius tantopere celebratae: hîc Bucolicis suis, hîc libris 2. de vita Solitaria, hic Africâ, quod poema est in laudem Scipionis Africani compositum, etc, editis. Eôdem dein tempore Romam, Parisiosque vocatus, ut Laurum utrobique capesseret, illam praetulit, fuasu Columnae amici: quo cum iret, Neapoli a Roberto Bono Rege magnifice exceptus, rogatusque est, ut ipsi Africam suam inscriberet. Romae exin coronatus, omnibus sui saeculi admirationi, Principumque delitium fuit. Archidiaconatum Parmae favore Dominorum Corregii nactus, varios Episcopatus, imo purpuram a Papa, hâc conditione, ut sibi sororis pudicitiam prostitueret, oblatam, quod frater dein, sed promissô frustratus fecisse legitur, magnanimus respuit: in mores et vitia, tum in Ecclesia grassantia, passim gravissime invectus, ut eius opera incastrata satis superque: imo forte magis castrata testantur. Galliae, post obitum Laurae, pertaesus, rediit in Italiam, a Vicecomite Galeatio intimis consiliis adhibitus, Petaviique Canonicatum impetravit. Domô post haec, in loco, Arqua dicto, emptâ, ibi cum Asserigo amico quinquennium degit: a Florentinis, tum missô Boccatiô, et paternorum bonorum restitutione promissâ, frustra revocatus. Philosophicis enim et Poeticis suis scriptis ibi ad umbilicum perductis, paulo post obiit, A. C. 1374. Vide praeter opera eius, Poggium Florentin. Hist. de avar. Boccat. Praef. Geneal. Deor. et alibi. Volaterran. l. 12. Anthrop. Iac. Bergom. l. 13. Chron. suppl. Paul. Iov. et Papyr. Masson. in elog. Trithernium, Bellarminum, de Script. Eccl. Lil. Giraldum, Scaliger. Crinitum, Possiantium, Leandr. Alberti, Erasm. Vossium, Possev. Scard. etc. inprimis Iac. Phil. Thomasinum, in Petracha Redivivo, Grenallium, le Sage resolu etc.